جمعیت استان کرمان طبق سرشماری سال ۱۳۸۵ معادل ۲٫۶۵۲٫۴۱۳نفر بوده‌است. که از این تعداد ۱٫۵۵۲٫۵۱۹نفر ساکن مناطق شهری و ۱٫۰۸۹٫۷۴۸ نفر در مناطق روستایی ساکن هستند و ۱۰٫۱۴۶نفر به صورت غیر ساکن زندگی می‌کنند. به لحاظ جنسیتی نیز ۱٫۳۵۳۸۶۷ نفر مرد و ۱٫۲۹۸٫۵۴۶ نفر زن هستند. همچنین اکثریت جمعیت ساکن در شهرستان‌های ریگان، فهرج، رودبارجنوب، قلعه گنج و منوجان در جنوب شرقی استان کرمان از قومیت بلوچ می‌باشند.

نظرسنجی سال ۱۳۸۹

طی پژوهشی که شرکت پژوهشگران خبره پارس به سفارش شورای فرهنگ عمومی در سال ۸۹ انجام داد و براساس یک بررسی میدانی و یک جامعه آماری از میان ساکنان ۲۸۸ شهر و حدود ۱۴۰۰ روستای سراسر کشور، درصد اقوامی که در این نظر سنجی نمونه گیری شد در استان کرمان به قرار زیر بود: ۹۷٫۴ فارس (۹۹% مرد، ۹۶٫۱% زن)، ۰٫۹ ترک (۰٫۳% مرد، ۱٫۴% زن)، ۰٫۳ عرب (۰٫۷% زن)، ۰٫۵ بلوچ (۰٫۳% مرد، ۰٫۴% زن)، ۰٫۲ شمالی شامل گیلک، مازنی، تالشی و ترکمن (۰٫۷% زن)، ۰٫۳ سایر و ۰٫۳ بدون‌جواب بودند.^[۱۵]

عشایر

• طوایف کوچ و بلوچ: در مناطق شرقی و جنوب شرقی استان پراکنده‌اند و از قدیمی ترین ایلات استان کرمان به حساب می‌آیند.
• ایل افشار: از ایلات ترک ساکن کرمان هستند. در دوره‌های مختلف افشارها حاکمان کرمان بوده‌اند و کم کم به دو گروه شمالی و جنوبی تقسیم شده‌اند که جنوبی‌ها هنوز حالت ایلیاتی دارند اما شمالی‌ها ساکن شده‌اند و همین‌ها بوده‌اند که سال‌ها در حکومت کرمان دخالت داشته‌اند.
• ایل بچاقچی: ترک تبار هستند و زمان نادرشاه افشار از قره داغ آذربایجان به کرمان کوچانده شده‌اند.
• ایل سلیمانی: حدود سال ۱۷۵۰ میلادی از فارس به کرمان آمده‌اند.
• طوایف لر: اینان در کرمان به لری معروفند و در سه ناحیه بهر آسمان، کوه پنج و دشت آب سرحد دار هستند. گروهی خود را منسوب به کوه گیلویه می‌دانند و گروهی معتقدند در زمان تیمور از کردستان به کرمان منتقل شده‌اند.
• طوایف عرب: از ایلات عرب فارس هستند که از قرن هشتم به این سمت به کرمان آمده‌اند و در بافت باقی مانده‌اند.^[۱۶]
• ایل جبال بارزی: از ایل‌های قدیمی کرمان هستند که زیستشان در کرمان به زمان ساسانیان می‌رسد و در جبالبارز سکونت دارند.