باغ شاهزاده ماهان در عصر قاجار در دوران یازده ساله فرمانروایی عبدالحمید میرزا ناصر الدوله(۱۲۹۸ تا ۱۳۰۹ ه . ق) احداث گردیده که با مرگ وی ساخت باغ ناتمام مانده است.

باغ شاهزاده ماهان با وجود همه کیفیتهای طبیعی و مصنوع خود به خاطر دگرگونی شرایط سیاسی و اجتماعی دوران برای مدت طولانی خارج از سکنه و متروک ماند و دچار آسیبهای فراوانی گردید. خرابیهای وارد شده ، کلیه قسمت های باغ را شامل می ‌گردید. ویرانی ها شامل بناهای اصلی و همچنین محوطه باغ بوده است. باغسازی و عناصر شکل دهنده باغ نیز (مانند آبراهه‌ها، استخرها، پیاده ‌روها و بالأخره طبیعت گیاهی باغ، نظیر درختان، کرت ها و بسترهای گلکاری) از این گزند در امان نبوده‌اند.

باغ شاهزاده یک بار در سال ۱۳۳۷ و بار دیگر پس از زلزله سال ۱۳۶۰ که در آن آسیب هایی دید، مرمت شد. سپس به وسیله اداره فرهنگ و هنر خریداری گردید و در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

این باغ علاوه بر این که باغ سکونتگاه بوده ، برای مراسم پذیرایی نیز از آن استفاده می‌شده است. دو محوطه باز جلوی سردر ِ خانه و بالاخانه با نرده‌های چوبی گویای این مدعاست. وجود عمارت زعیم باشی در باغ، نشانگر آن است که باغ علاوه بر مالک اصلی آن که برای فصل یا فصولی از سال در آنجا اقامت داشته، ساکن دیگری نیز داشته است که در طول سال، عهده‌دار مراقبت از باغ بوده و به طور دائم در باغ ساکن بوده است. باغ شاهزاده در دوره‌های بعدی به مالکیت اشخاص دیگر در آمد. این باغ در مسیر عبوری کرمان به بم و در مسیر جاده ابریشم واقع بوده و همین امر این محل را برای احداث یک باغ اشرافی مناسب می‌ساخته است.

در ۵۰۰ متری شمال باغ، باغ مزار تاریخی دوران صفوی قرار دارد که به نام باغ مزار چهارسید معروف است.

شیب منطقه احداث باغ در حدود ۶/۴ درصد درجهت شمالی – جنوبی در طول محور اصلی باغ است.

ورودی اصلی باغ شاهزاده در قسمت شمالی آن قرار دارد که همزمان با ساخت باغ شکل گرفته است. دو ورودی دیگر در ضلع غربی باغ برای ورود باغ به قسمت های خدماتی و یک ورودی در جنوب باغ نیز وجود دارد.